Είπα να φύγω μακριά σου να σωθώ
μα όπως φαίνεται δεν το `θελε η μοίρα.
Και φορτωμένη τον δικό σου τον καημό
του γυρισμού τον δρόμο ξαναπήρα.

Καράβι τσακισμένο
στο κύμα το θολό
στης καρδιάς σου το λιμάνι
έρχομαι να ξαναμπώ.

Ήταν μαρτύριο κοντά σου η ζωή
κι είπα μονάχα η φυγή πως θα με σώσει.
Κάθομαι πάλι στου σπιτιού σου τα σκαλιά
και περιμένω ο ουρανός να ξαστερώσει.

Καράβι τσακισμένο
στο κύμα το θολό
στης καρδιάς σου το λιμάνι
έρχομαι να ξαναμπώ.