Έρωτα πιάσε τη μποτίλια
κλείσε την πόρτα και το φως
καλύτερα να μη σε βλέπω
έτσι που `γινες χλωμός.

Κι έλα να πιούμε στην υγειά της
να πούμε ώρα της καλή
έρωτα εγώ, εσύ κι εκείνη
θα `μαστε απόψε ορφανοί.

Δεν είναι εδώ το αύριο
και το χθες το πήρε η μπόρα
κι η αγάπη ταξιδεύει
με τον άνεμο του τώρα.

Ο χωρισμός είχε κρυμμένο
το πρόσωπο του στη σιωπή
κάθισε αθόρυβα κοντά μας
όπως το χιόνι στη σκεπή.

Μα εμείς δε μοιάζουμε τις ράγες
της ίδιας σιδηρογραμμής
κι ίσως ξανασυναντηθούμε
στο μήκος της διαδρομής.

Δεν είναι εδώ το αύριο
και το χθες το πήρε η μπόρα
κι η αγάπη ταξιδεύει
με τον άνεμο του τώρα.