Α, μέρα σκοτεινή, μέρα βροχερή
μες στο λιμάνι
ώρες καρτερώ θέλω να δω
το πλοίο να φτάνει.

Στέκω και κοιτώ
κι όπους του ρωτώ με μάτια κλαμένα
μήπως έχουν δει όμορφο παιδί
που είσαι ο κόσμος για μένα.

Στις θάλασσες πήγες και σ’ άγνωστα μέρη
ας ήταν τ’ αγέρι ξανά να σε φέρει
γλυκά το κεφάλι να γύρω και πάλι
τα στήθια να κάνουν ζεστό προσκεφάλι.

Α, πέφτει η βροχή
δίχως τελειωμό στο μέτωπό μου
έφυγες εσύ
κι έχει πια σβηστεί το όνειρό μου.

Όταν σε σκεφτώ και καρδιοχτυπώ
με πιάνει η ζάλη, δε χωράει πια
μέσα στην καρδιά αγάπη άλλη.

Στις θάλασσες πήγες και σ’ άγνωστα μέρη
ας ήταν τ’ αγέρι ξανά να σε φέρει
γλυκά το κεφάλι να γύρω και πάλι
τα στήθια να κάνουν ζεστό προσκεφάλι.