Φυσάει... και ζητάς απ’ την ψυχή
απ’ την ψυχή να ξυπνήσει
γελάς, τη ρωτάς πόσες φορές
έχει ακόμα να ζήσει
ακούς μια κραυγή που δεν μπορεί να μιλήσει
Ρωτάς, ρωτάς τη ζωή σε ποια ζωή
μπορεί να γυρίσει
φυσάει και ζητάς απ’ την ψυχή
απ’ την ψυχή να φωνάξει
γελάς, τη ρωτάς ποια ζωή
ποια ζωή σου `χει τάξει
Σκιά, μια σκιά που δίπλα βαδίζει ρωτάς
ρωτάς ποια στιγμή
ρωτάς ποια ζωή, ποια ζωή σου αξίζει

Δειλά, χαμηλά, χαμηλά
σηκώνεις τα χέρια
δειλά, μια σκια, μια σκια
αγκαλιάζει και σένα
Η ζωή που γυρνά και κύκλους αφήνει
η ψυχή που ξυπνά
Η ζωή που γυρνά και κύκλους αφήνει
και τους φόβους σου σβήνει
γελάει και ρωτάει πού αλλού να σε πάει η ζωή
η ζωή, η ζωή που ποτέ δεν ρωτάει...
η ζωή που ποτέ δεν ρωτάει...