Όσα ζούμε πως περνούν
θα ξανά `ρχονται τις νύχτες που κοιμάσαι
όνειρα που ξεψυχούν
πόσο γρήγορα περνούν και συ που να `σαι.

Λάθος πιόνι κι η παρτίδα δανεική
της σκακιέρας μου τα χρώματα αλλάζω
ίσως ζήσαμε σε λάθος εποχή
είμαι εδώ, δεν είμαι εδώ κι όλο αλλάζω.

Λίγο λίγο κι άλλο λίγο πιο κοντά
κλεσ’ τα μάτια σου και τ’ όνειρό σου μέτρα
σα μια πέτρα μου βαραίνει τα φτερά
κόψε λίγο ουρανό και ξαναμέτρα.

Μ’ ένα ψέμα σου τα μάτια μου γελούν
στα σεντόνια μου τα βράδια σε τυλίγω
τα τριαντάφυλλα μονάχα τους δεν ζουν
και μαραίνονται φως μου λίγο λίγο.