...Πα να κάνεις άλλη μια ζαβολιά.

Δε σε πιστεύω γιατί σε ξέρω
Τη μπαμπεσιά σου δεν υποφέρω
Δε θα σ’ αφήσω να με μολύνεις
Αντίς να παίρνεις μάθε να δίνεις.

Μη μου τη βγαίνεις με προσωπείο
Ισοπεδώνεις και το τοπίο
Δε θα σ’ αφήσω να με μολύνεις
Αντίς να παίρνεις μάθε να δίνεις.

Τι μου κάθεσαι και κλαις, κλαις, κλαις, κλαις, κλαις
Κουβαλώντας τις παλιές αναστολές
Καταστρέφεις τις στιγμές, γιες, γιες, γιες, γιες
Γιατί δεν μπορώ εγώ, λες, λες, λες, λες
Να δω στολές.

Άσε με μόνο στην ερημιά μου
Δε θα πετάξεις με τα φτερά μου
Δε θα σ’ αφήσω να με μολύνεις
Αντίς να παίρνεις μάθε να δίνεις.

Θα προχωρήσω χωρίς εσένα
Δεν κάνω πίσω εγώ για σένα
Σου φτάνει μόνο να με προφτάσεις
Τα όριά σου θα ξεπεράσεις.