Ζωή σαν τη ζωή που ζω
εχθρός να μην τη ζήσει
κι άλλο παιδί όπως εγώ
μάνα να μη γεννήσει.

Ας ήταν να `χα στη καρδιά
δυο παραθυράκια
κάθε πρωί να φεύγουνε
και πίκρες και φαρμάκια.

Τρώγω ψωμί με στεναγμούς
πίνω νερό με δάκρυ
άλλοι γελούν και τραγουδούν
κι εγώ σκυφτή στην άκρη.

Ας ήταν να `χα στη καρδιά
δυο παραθυράκια
κάθε πρωί να φεύγουνε
και πίκρες και φαρμάκια.