Η μάνα μου με γέννησε
Σα χρέος προς τη φύση
Κι ούτε που βρέθηκε άνθρωπος
Για να τη συγκρατήσει
Σα βρέφος με ξεπέταξε
Με γνωμικά αρχαίων
Κι ύστερα έμαθε το σέξ
Με κάποιον Ευρωπαίο
Και τότε με είπε Έλληνα
Λεβέντη και Σπαρτιάτη
Πριν δεί το Φως το αληθινό με κάποιον
Ασιάτη
Και αγαπήσει τη ζωή,
Το άπειρο και αλλήλους
Προτού δοθεί σ'αφεντικά
Ανέργους και υπαλλήλους
Και όλα αυτά για μένανε
Που θέλει το καλό μου
Ιδίως τώρα που `μπλεξε
Με συνομήλικο μου.

Τον μπάρμπα μου δεν έβλεπα
Μα είδα τα λεφτά του
Γιατί όλα τα έδινε
Και αυτός για τα παιδιά του
Μ'έστειλε για προφισιενσι
Ι-ΣΙ-ΝΤΙ-ΕΛ κι ωδείο
Σε δύο τεχνικές σχολές
Και ένα ψυχιατρείο
Γιατί ήταν προοδευτικός
Με ειδικά προσόντα
Μη το κοιτάτε σήμερα
Που το `ριξε στη τσόντα
Πολιτικός μηχανικός
Με γιαλαντζί πτυχίο
Δημόσια έργα στη σειρά
Την έκανε λαχείο
Μα είχε πάντα άποψη
Και μια ξανθιά στο πλάι
Να του θυμίζει ο λαός πόσο πολύ πονάει.

Εγώ που από τα δώδεκα
Καβάλαγα τ’ αμάξι
Και πήγαινα να κοιμηθώ
Λιγάκι μες στη τάξη
Σαν να `χα μια διαίσθηση
Μπροστά απ την εποχή μου
Πως κάποιοι θα ψηφίσουνε σα να τους φταίει η ζωή μου
Ούτε αγρότες με μπεμβέ ούτε οι φορτηγατζήδες
Ούτε οι εργάτες ήτανε
Ούτε και οι δοσατζήδες
Μα δήλωσε των τραπεζών το αγόρι το βαρβάτο
Αφού μαζί τα φάγαμε
Άντε και άσπρο πάτο.
Εγώ θα μείνω ζωντανός
Χωρίς να παζαρεύω
Κι ας αγαπάω μοναχός
Και μόνος μου ας χορεύω
Θα παίρνω τα πτυχία σας θα τρώω το φαι σας
Αλλά ρε μάγκες τι χρωστώ να ζήσω τη ζωή σας
Κι εγώ που έσκασα απ΄τ΄αυγό
Βρέθηκα μ’ ένα χρέος
Που μέσα μου σπαρτάρησε των Αχαιών το κλέος
Κι όσο για κείνους λέγεται
Οτι είχαν τόση
Τη δόξα, την ανδρεία τους,
Τόση μου ρθε η δόση
Μα επένδυσα τις γνώσεις μου σε μια γερμανίδα
Που είναι ολόιδια η γιαγιά
Κι όλα για τη πατρίδα
Εγώ γνωρίζω πίο καλά
Πόσο και τι αξίζω
Εγώ γεννήθηκα να ζω και όχι για να νομίζω.

Γι αυτο θα ζήσω άτσαλα
Για να σας δίνω στόχο
Του σκλάβου τη διαιώνιση
Συγγνώμη μα δεν το `χω
Γι αυτό και σύ μικρούλα μου
Όταν με σοροπιάζεις
Να ξέρεις πως κακό μπελά
Μές τη ζωή σου βάζεις.