Έβγα ν’ ακούσεις το πουλί,
που μέσ’ στον κήπο κλαίει:
Την απιστία σου λαλεί,
την συμφορά μου λέγει.

Και το ακούνε τα κλαδιά,
τα λούλουδα τ’ ακούνε
και τους μαραίνετ’ η καρδιά,
και πλέον δεν ανθούνε!