|
Στίχοι: Γεώργιος Βιζυηνός
Μουσική: Αμελοποίητα
Πώς γελώ με των ανθρώπων
τα περίεργα μυαλά,
που ζητούν με κάθε τρόπον
να μαντεύσουν και καλά:
Ποια να μ’ έβαλε στο χέρι,
ποια μ’ εμάγεψεν εδώ
και χειμώ και καλοκαίρι
την αγάπη τραγουδώ.
Τέτοια ζήτηση, καημένοι,
περιττή `ναι και χαμένη.
Ποιος ζητά, παρακαλώ,
για νερό μέσ’ στον γιαλό!
Ποιος , τον ήλι’ όταν κοιτάζει,
για μι’ αχτίνα του `ξετάζει;
Μ’ αφού θέτε, θα σας `πώ
ποιαν αγάπην αγαπώ:
Πάρτε γύρω την Ελλάδα—
ποια `ν’ η πιο καλή κυρά;
Γι αυτήν κάμνω πατινάδα,
και βαρώ τον ταμπουρά.
Πάτε στην Φραγκιά κ’ ευρήτε
Φραγκοπούλα διαλεχτή:
Τραγουδώ και—τι θαρρείτε;
Στίχους γράφω και γι’ αυτή.
Και εις όποια χώρα `πάτε
κάθ’ ωραία π’ απαντάτε,
κάθ’ αγνή, μ’ είναι γλυκιά,
κ’ εύμορφ’ αγαπητικιά.
Μ’ αν σας καταντήσ’ η γύρα
στην ποιητική μου θύρα,
'μβάτε μέσα να σάς `πώ,
πώς κ’ εσάς σας αγαπώ.
Κι όταν όλ’ η γη τελειώσει,
—τι να κάμω, βρε παιδιά;—
Μ’ απομέν’ ακόμη τόση,
τόσ’ αγάπη στην καρδιά,
που μ’ ερωτεμμένα χέρια
μου φιλιέται η ψυχή
όλη νύχτα με τ’ αστέρια,
με τον ήλιο το ταχύ!
Κ’ εκεί δα που `ξημερώνει
κ’ η αγάπη δεν `μερώνει,
βγαίνω στο χλωρό βουνό
και την τέχνη μ’ αρχινώ:
Παίρνω ρόδα, παίρνω κρίνα,
παίρν’ απ’ τον Θεό μι’ ακτίνα,
μιαν αγάπη πλάττω `δώ
και γλυκά της τραγουδώ.
|
| | | | | | | Στατιστικά στοιχεία | | | | Δημοφιλία: - Αναγνώσεις: 600 Σχόλια: 0 Αφιερώσεις: 0
| | | | | | |
|