Χθες ακόμ’ η Νυχτερίδα
ποντικός με την ουρά,
έξαφνα και παρ’ ελπίδα
πού τα ηύρε τα φτερά;

Εις την εκκλησιάν εμβήκε,
στην γωνιά του ιερού
και τ’ αντίδωρον ευρήκε
με τον τύπο του Σταυρού.

Μετά φόβου Θεού τρέχει
και το παίρν’ από την γη:
Δι’ αγιασμό το έχει
κι όχι μόνο για φαγί.

Κ’ η ευλάβεια η τόση,
και ο ευσεβής της νους
τα φτερά της έχουν δώσει,
που την πάν’ στους ουρανούς.