Στ’ αστέρια ψάχνω τη μορφή
ψυχής που θ’ ανταμώσω
τη φλόγα της ανατολής
στην αγκαλιά να νιώσω.

Το σταυροδρόμι των ψυχών
σαν σε κοιτώ στα μάτια
με οδηγεί κι ακολουθώ
καινούρια μονοπάτια.

Τα χρόνια ορίζουν διαδρομές
στου φόβου την ανέμη
σαν θάλασσα σε ταραχή
ειν’ η καρδιά που τρέμει.

Στα παραμύθια ειν’ η ζωή
ανθρώπων που δακρύζουν
καθώς στου νου τις χαραυγές
ελλέβορο μυρίζουν.