Τη φάτσα μου την έδειξαν στον κινηματογράφο
Με πέτυχαν σε γύρισμα σαν έβγαινα απ’ τον τάφο
Τη φρικτή μου αναγούλα παραμέρισα
Τον κοινωνικό μπαμπούλα τον καθαίρεσα
Και δε φοβάμαι μήτ’ ανθρώπους, μήτε Χάρο
Και τους θεούς σας μες τις σκούφιες μου κρατώ.

Συμβόλαιο δεν έχω πια με τη ζωή ετούτη
Περαστικά σας ρε παιδιά, για σας το μπαλαμούτι
Οι αέρηδες με πάνε και με φέρνουνε
Και οι θώρακες σας σπάνε και με ξέρουνε
Και δε μ’ αγγίζει αυτού του κόσμου η ματαιότη
Γιατί το ψέμα σας το ξέρω εγώ καλά.