‘Εχω μια μάνα στο χωριό
κι απο ταξίδι μακρινό
με περιμένει νά `ρθω
μου λέει καλώς όρισες
κι αν την νεράιδα γνώρισες
με την ευχή της νά `χω.
Ενα ταξίδι φωτεινό
με ξαστεριά στον ουρανό
μου λέει απ’ την ψυχή της
να βρω λιμάνι αγκαλιά
όπως τα γάληνα φιλιά
που είναι η ευχή της.

Πόρισε μάνα να σε δω
ήρθε νεράιδα στο χωριό
μόλις την είδε ρώτησε
κι ευχή την νύχτα φώτισε
νεράιδα είσαι του βουνού
ή του πελάγου μακρινού.
Μανα στα μάθια δεν κοιτά
όποιον για κείνηνε ρωτά
γιατί το δάκρυ θα φανεί
φοβάται κι είναι ορφανή
μ΄ευχές την καλωσόρισε
και στο Θεό την όρισε
οταν γυρίσει να με δεί
στη νύχτα μέσα μη χαθεί
πόρισε μάνα πόρισε
να ειδείς τον ήλιο πόρισε.

Μανα προσμένει στην αυλή
να ξημερώσει η αυγή
κι ανάλαφρα κοιμάται
πέφτει ένα φύλλο
απ’ τη μουρνιά
κίτρινο απ’ την απονιά
της φύσης και θυμάται.
Κείνη τη γκρίζα τη ματιά
που τη σημάδεψε παλιά
κι έφυγε μακριά της
και περιμένει να φανεί
μα είναι τόσο σκοτεινή
στην μακρινή ματιά της.