Κανείς δεν πέρασε απόψε απ’ το λιμάνι
τώρα τα όνειρα τα ρίχνεις στο γιαλό
όλη η ψαριά σου χαμένη πήγε πάλι
και τ’ όνειρο σου έμεινε στο βυθό.

Ο στεναγμός σου μελτέμι και φρεσκάρει
μα της καρδιάς σου σκισμένα τα πανιά
αχ τ’ όνειρό σου παλιόκαιρος θα πάρει
γιατί τα δίχτια σου τα σκίζει η απονιά.

Θάλασσες γίνονται τα μάτια και βουλιάζεις
μέσα στο δάκρυ το όνειρο να βρεις
κι απ’ το βυθό σου μια μοίρα σου φωνάζει
ας την ψαριά σου και τρέξε να σωθείς.

Κανείς δεν πέρασε απόψε απ’ το λιμάνι
να δεί τα όνειρα δεμένα στη στεργιά
χρόνια ταξίδευαν μες τα βαθιά πελάγη
κι απ’ την αλμύρα σαπίσαν τα σκαριά.

Ψαρεύω όνειρα σ’ ένα ρηχό πηγάδι
με την απόχη που έχω στην καρδιά
βρίσκω διαμάντια κι αστέρια στο σκοτάδι
που είναι φάροι στου νού μου τ’ ανοιχτά.