Στάλα τη στάλα το νερό το μάρμαρο τρυπά το
το πράμα που μισεί κιανείς γυρίζει κι αγαπά το.

Παίξε μου χίλιες μαχαιριές μα δε θα νιώσω πόνο
του χωρισμού σου η μαχαιριά θα με σκοτώσει μόνο.

Θε μου και κάμε να γενώ χώμα στη γειτονιά τζη
να δροσερεύγω και ν’ ανθώ στη κάθε πατουχιά τζη

Δεν ξαναφεύγω απ’ το χωριό γιατί στο μεσοστράτι
γιαγέρνει η σκέψη για να βρει στην αγκαλιά σου αγάπη.