Παράπονα και κλάματα
όνειρα συν φαντάσματα
αυγή σαν ξημερώσει θα χαθούν
στου δρόμου την ανηφοριά
και στης καρδιάς την αγκαλιά
αυτοί που ακολοθούνε θα τα βρούν.

Κι αν η ματιά σου είναι θολή
πικρό φιλί στο στόμα
κι αν η καρδιά σου είναι κλειστή
και στάχτη μιας φωτιάς το σώμα
σκόνη κι ανάμνηση να γίνω
κι έγω να σ’ αγαπώ ακόμα.

Στα μάτια που μπερδεύτηκα
που βλέπω και ματώνω
στα βήματα που μπλέχτηκα
και στο κορμί που λυώνω
στις λέξεις που δακρύζουνε
στα χείλη σου που καίνε
στα δάκρυα μου που σου μιλούν
και σ’ αγαπώ σου λένε.