Κιανείς φεγγάρι δε θωρεί την άλλη την άλλη τη μεριά σου
κι εκειά φεγγάρι φύλαξε καλά τα μυστικά σου.

Όταν βραδιάζει ο σεβντάς με το φεγγάρι παίζει
γίνεται μέλι ο ουρανός κι η νύχτα πετιμέζι.

Λάμψη απ’ τη λάμψη τζη έχασε η σελήνη
γιατί στο φεγγαρόφωτο εβγήκε βόλτα εκείνη.

Φεύγεις φεγγάρι και κλουθά η νύχτα από πίσω
μα πες μου την αγάπη μου πού θα τη συναντήσω.

Ε, το παντέρμο πώς θα `ρθεί και τούτονε το βράδυ
να θέσω πάλι μοναχός δίχως αγάπης χάδι.

Γιάϊντα όντε είμαστε μαζί του ρολογιού οι δείχτες
βιάζουνται και μικραίνουνε οι μέρες και οι νύχτες.

Νύφη του χρόνου, Άνοιξη, το πέπλο σου ν’ απλώσεις
με ξόμπλια αγάπης και χαρά τον κόσμο να γεμώσεις.