Αποκοιμήθηκες κι εγώ
στου ονείρου σου την πόρτα
κοντοστέκομαι και καρτερώ ν’ ανοίξει.
Μέσα να `μπω να βρεθώ
μες τ’ όνειρο να κάνω βόλτα
ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο σου.

Λένε πως τ’ ονειρο μπορεί
να δώσει χίλιες αρμηνιές
για τα μελλούμενα,
όμως εγώ,
τα τωρινά θε να `βρω
μες του ονείρου σου το βάθος
να δω ποιον έχεις ταραγμό
ποιον έρωτα, ποιο πάθος.

Αποκοιμήθηκες κι εγώ
στην ερημιά του ονείρου
και τα χάσματα μονομαχώ.
Άγρυπνος μένω κι όλο κυνηγώ
τη Χίμαιρα που ’ χει φωλιάσει
ανάμεσα στον ύπνο και τον ξύπνιο σου.