Κάθε μέρα που περνάει
είναι αυτό και τίποτα άλλο φτάνει να `σαι εκεί.
Μόνο εσύ κανένας άλλος
δεν υπάρχει εδώ γύρω ξύπνιος το πρωί.

Την πόρτα ανοίγω κάθε βράδυ
στο θεριό που είπες θα `ρθει κι είναι πάντα εδώ.
Μα δε μιλάει, περιμένει,
την ίδια πάλι ιστορία θέλει να του πω.

Κι εγώ στις απειλές του τραγουδάω
και στη μανία του με γέλιο απαντώ
και το χρυσάφι που αγαπάει δεν το θέλω
κι όταν ορμάει μες τα μάτια το κοιτώ.

Όσο κι αν με καίει η φωτιά του
μες την παγωνιά της νύχτας είν’ το μόνο φως.
Κι αν την πόρτα δεν ανοίξω
το θεριό που είπες θα `ρθει γίνεται καπνός.

Κι εγώ στις απειλές του τραγουδάω
και στη μανία του με γέλιο απαντώ
και το χρυσάφι που αγαπάει δεν το θέλω
κι όταν ορμάει μες τα μάτια το κοιτώ.