Θυμωμένη γυρίζεις στην τροχιά σου
οργισμένη όταν οι κλόουν γελούν
το όνομα σου ξέχασαν φαντάσου,
γραφικοί εραστές χρόνια ασελγούν
με πολεμούν να φαν’ τα σωθικά σου.

Άκου τα χρόνια που έρχονται
σιδερένιες φαρέτρες και βέλη
των παιδιών τις χαρές εμπορεύονται
τσακάλια πεινασμένη αγέλη
του κόσμου τον Θεό πως δεν ντρέπονται.

Με φαρμάκι ποτίζουν τα παιδιά σου
απ’ τις πέντε γωνιές αυλικοί
τον ιστό τους απλώνουν στα προικιά σου
κοσμικοί λογιστές, τη μάνα μας Γη
με αλυσίδες να δέσουν για φαντάσου.

Άκου τα χρόνια που έρχονται
σιδερένιες φαρέτρες και βέλη
των παιδιών τις χαρές εμπορεύονται
τσακάλια πεινασμένη αγέλη
του κόσμου τον Θεό πως δεν ντρέπονται.