Απόψε βράδυ η μοναξιά με παίρνει βόλτα στα βαθιά
και πίνω τον καημό μου.
Αρρωστημένη η ενοχή για ότι ποτέ δε σου έχω πει
αμαρτωλό όνειρο μου.
Στη τρέλα και στη λογική όπου κοιτάξω είσαι εκεί
αγέρωχα δικάζεις.
Όσα φαντάστηκα για εμάς έλα και χτύπα με με μιας,
έλα και μην διστάζεις.
Τον εχθρό αγαπώ.

Με στεναχωρεί που τα βράδια μου λείπεις,
με στεναχωρεί ο έρωτας σου αλήτης
και εσύ δεν έρχεσαι.
Με στεναχωρεί και καπνίζω και πίνω
με στεναχωρεί λίγο λίγο να σβήνω
πες μου αν χαίρεσαι.

Πόσες χιλιάδες σ’ αγαπώ για ένα θιγμένο εγωισμό
πες μου να στα πληρώσω.
Να ρίχνεις στάχτη στην πληγή κι εγώ να θέλω πιο πολύ
αγάπη να σου δώσω.
Μες τα σκοτάδια να μεθώ, να τρέμω, να παραπατώ
κι εσύ να με κοιτάζεις
Αφού στο στήθος σου καρδιά δεν έχεις δώσ’ μου μαχαιριά
έλα και μην δειλιάζεις.

Με στεναχωρεί που τα βράδια μου λείπεις,
με στεναχωρεί ο έρωτας σου αλήτης
και εσύ δεν έρχεσαι.
Με στεναχωρεί και καπνίζω και πίνω
με στεναχωρεί λίγο λίγο να σβήνω
πες μου αν χαίρεσαι.