Άλλοι ψάχνουν για μεγάλα
κι άλλοι κυνηγούν πολλά,
μα εγώ βρήκα ό,τι ποθούσα,
μέσ’ στα λίγα και στ’ απλά.

Μια πενιά απ’ το μπαγλαμά μου
κι ένα χάδι απ’ τη Μαριώ,
να `χω πάντα την υγειά μου,
τίποτ’ άλλο δεν ζητώ,
να `χω πάντα την υγειά μου,
τίποτ’ άλλο δεν ζητώ.

Γνώρισα πολλούς μεγάλους
μα ήταν, φίλε μου, μικροί,
κι άλλους που τα είχαν όλα
κι όμως, νιώθαν’ αδειανοί.

Μια πενιά απ’ τν μπαγλαμά μου
κι ένα χάδι απ’ τη Μαριώ,
να `χω πάντα την υγειά μου,
τίποτ’ άλλο δεν ζητώ,
να `χω πάντα την υγειά μου,
τίποτ’ άλλο δεν ζητώ.

Κι όποιος θα μου πει πως είναι
όλα αυτά απλοϊκά,
αν την ψάξει στην ουσία,
θα με θυμηθεί μετά.

Μια πενιά απ’ τν μπαγλαμά μου
κι ένα χάδι απ’ τη Μαριώ,
να `χω πάντα την υγειά μου,
τίποτ’ άλλο δεν ζητώ,
να `χω πάντα την υγειά μου,
τίποτ’ άλλο δεν ζητώ.