Έφυγες γλυκιά μου αγάπη
για την ξενιτιά
κι έσβησες τα όνειρά μου
που `χα στην καρδιά.

Σ’ έχασα και μέρα νύχτα
κλαίω και πονώ
στο μικρό μας το σπιτάκι
που `μεινε ορφανό.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ
μόνη μου να ζήσω,
δεν μπορώ, δεν μπορώ
να σε λησμονήσω.

Γύρισε γλυκιά μου αγάπη
δεν αντέχω πια
μ’ έφαγε η αγωνία
μες στην μοναξιά.

Βλέπω τη φωτογραφία
που είμαστε μαζί
και του γυρισμού η ελπίδα
στην καρδιά μου ζει.

Δεν μπορώ, δεν μπορώ
μόνη μου να ζήσω,
δεν μπορώ, δεν μπορώ
να σε λησμονήσω.