Έτσι λεπτά σ’ αγαπώ, τόσο αγνά
σαν φιλί στον αέρα.
Σαν ιδέα, σαν ίσκιο, σαν τ’ αχνά δειλινά,
σαν μητέρα.

Τόσο λεπτά σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
σαν σκιά κάποιου ονείρου,
σαν απ’ έξω φερμένο σκοπό
σαν την άχνα ενός μύρου.

Τόσο λεπτά, τόσο ωραία πονώ
σαν τα ρόδα που κλαίνε
και τα βλέπω την αυγή που ξυπνώ
ξένε, ξένε μου, ξένε.

Τόσο λεπτά σ’ αγαπώ, σ’ αγαπώ
σαν σκιά κάποιου ονείρου,
σαν απ’ έξω φερμένο σκοπό
σαν την άχνα ενός μύρου.