Πάντα έφευγες εσύ,
πάντα νόμιζες πως πίσω σου εγώ θα τρέχω.
Πάντα ήσουνα πληγή
και πάντα νόμιζες πως μια ζωή θα την αντέχω.

Όμως γελάστηκες πολύ
τώρα σε διώχνω εγώ, δε φεύγεις εσύ.

Μου έχεις τελειώσει, μαζί σου αρκετά
κι αν έρχεσαι πίσω σου λέω είν’ αργά.
Μου έχεις τελειώσει και φεύγω μακριά
δε θέλω άλλα χέρια μαχαίρια ξανά.

Λύθηκα, μακριά σου αναστήθηκα
λύθηκα, απ’ τα δικά σου δεσμά.
Λύθηκα, χώρια σου ξανά γεννήθηκα
λύθηκα, δε σε χρειάζομαι πια.

Πάντα έφευγες εσύ,
πάντα νόμιζες πως πίσω σου μ’ έχεις αφήσει.
Πάντα ήσουνα πληγή
κι εγώ μια κραυγή που σε σιωπές την είχα κλείσει.

Όμως γελάστηκες πολύ
τώρα σε διώχνω εγώ, δε φεύγεις εσύ.

Μου έχεις τελειώσει, μαζί σου αρκετά
κι αν έρχεσαι πίσω σου λέω είν’ αργά.
Μου έχεις τελειώσει και φεύγω μακριά
δε θέλω άλλα χέρια μαχαίρια ξανά.