Συνοικία μοιάζει απ’ έξω
Μέσα κρύβει το χάος
Εξοντωτική ήπειρος, αχανής των ματαιοτήτων
Η μαύρη τρύπα των ματιών
Θυμάσαι μήπως πού έμενα;
Επιστρέφω μετά από χρόνια κι είναι κρύο
Σειρήνες, όχι πανικού, αλλά εκδίκησης τώρα
Δεν είχα προβλέψει εμφίλιο
Σε λίγο άδειες πλατείες
Θα μας χωρέσουν φαντάσματα.