Σ’ άρεσε η πολιτεία, σταλαματιά-σταλαματιά
που σμίλεψε το νερό καταμεσίς στα πεύκα;
Είδες όνειρα και πρόσωπα και δρόμους
και τείχη οδύνης που ο άνεμος μαστιγώνει;

Είδες τη γαλανή χαράδρα από φεγγάρι θρύψαλο
που ο Χούκαρ βρέχει με κρύσταλα και κελαηδίσματα;
Τα δάχτυλά σου φίλησαν τις μουσμουλιές
που στεφανώνουν μ’ έρωτα πέτρα απόμερη;

Εμένα με θυμήθηκες σαν ανηφόριζες
τη σιγαλιά που τυραννάει το φίδι
αιχμάλωτο στους γρύλλους και στ’ απόσκια;

Δεν είδες μέσα απ’ τον αγέρα το διάφανο
μια ντάλια από καημούς κι από χαρές
που σου `στειλε η φλογερή καρδιά μου;