Σαν σκηνικό, θέατρο η ζωή μου
σαν θεατή ήρθες να με δεις
Σ’ ένα ρόλο ψέμα που γράφτηκε για μένα
να ΄μαι εγώ πρωταγωνιστής

Μια αφορμή ψάχνεις να διαλέξεις
τρόπο να βρεις συγγνώμη να μου πεις
Δε βλέπεις επιτέλους πέσαν οι τίτλοι τέλους
είναι αργά πια να προσπαθείς

Άκουσέ με σε ξέρω καλά
δεν πιστεύω κουβέντα ξανά
Όχι άλλα λόγια, σπάσαν τα ρολόγια
και ο χρόνος πίσω πια δε γυρνά

Ακουσέ με σταμάτα να λες
πως θα ΄ρθούνε μεγάλες στιγμές
Φεύγω και σ΄αφήνω, άλλο δε θα μείνω
σου χαρίζω όλες τις ενοχές

Σε μια στιγμή θες να διορθώσεις
λάθη ζωής να τ’ απαρνηθείς
Έρχεσαι με πληγώνεις κι ύστερα μετανιώνεις
μα είν΄αργά ό,τι και να πεις