Γυναίκες, φέρνω όμορφα, καλά μαντάτα,
μ’ ένα κολπάκι, χρατς, του έσκισα τη γάτα,
ο άντρας μου, το παίζει, ας το πούμε, άντρας
και μου μαζεύεται το βράδυ και σα μάγκας.

Ένα πρωί λοιπόν, του πάω τον καφέ του
κι όπως συνήθως, ήταν πάλι στις κακές του,
περίμενα "ευχαριστώ" κι ένα φιλάκι
μα αυτός μου βάζει τη φωνή για το τασάκι.

Κάποτε ήμουνα μια Μαίρη,
μια Μαίρη με πατέντα,
έλαβα μέτρα από χέρι
ορθά, κοφτά και νέτα, σκέτα.

Άνθρωπος είμαι, βρε παιδιά, στο κάτω - κάτω,
για το τι έγινε, θα μάθετε πιο κάτω,
για το τι έγινε, θα μάθετε πιο κάτω,
άνθρωπος είμαι, βρε παιδιά, στο κάτω - κάτω.

Πήρα το δίσκο όπως ήταν στο κρεβάτι
και τού τον φέρνω στο κεφάλι του καπάκι,
αυτός αναίσθητος, τρελάθηκε στα γέλια,
φύγαν τα νεύρα του και μ’ άρχισε τα μέλια.

Έτσι μου είσαι; θα σε φτιάξω, φιλαράκο,
τ’ απωθημένα μου τα βγάζω απ’ το σάκο,
τον έχω κάνει στο συγύρισμα αστέρι,
ό,τι να θέλει, λέει "Μαιρούλα" κι όχι "Μαίρη".

Κάποτε ήμουνα μια Μαίρη,
μια Μαίρη με πατέντα,
έλαβα μέτρα από χέρι
ορθά, κοφτά και νέτα, σκέτα.

Άνθρωπος είμαι, βρε παιδιά, στο κάτω - κάτω,
βαρέθηκα να είμαι μια ζωή από κάτω,
βαρέθηκα να είμαι μια ζωή από κάτω,
άνθρωπος είμαι, βρε παιδιά, στο κάτω - κάτω.