Της Κυριακής το δειλινό
πες μου γιατί, πες μου γιατί
νιώθω σαν πένθος στη γιορτή
κι όλο τον κόσμο μακρινό;

Κι όλο τον κόσμο μακρινό
της Κυριακής το δειλινό.

Της Κυριακής το δειλινό
μοιάζει με ψέμα η ζωή.
Μικρή σα μιαν αναπνοή
και καθετί, προσωρινό.

Και καθετί, προσωρινό
της Κυριακής το δειλινό.

Της Κυριακής το δειλινό
ο ουρανός μενεξεδής.
Αχ να μπορούσες να με δεις
τούτη την ώρα που πονώ.

Τούτη την ώρα που πονώ
της Κυριακής το δειλινό.