Ποτάμι που στερεύει
θάλασσα που δεν έχει αρχή.
Φεύγει, η μέρα φεύγει
δε βγήκε τ’ όνειρο μαζί.

Σαν τους αλήτες μόνοι
κι οι δυο μας κάτω απ’ τη βροχή,
ο ουρανός σεντόνι
μα εμείς ξεσκέπαστοι, γυμνοί.
Αλήτικη ζωή.

Νύχτα χωρίς αστέρια
κι ο ήλιος κόλαση σωστή.
Φεύγει, ο χρόνος φεύγει,
φεύγει κι έρωτας μαζί.

Σαν τους αλήτες μόνοι
κι οι δυο μας κάτω απ’ τη βροχή,
ο ουρανός σεντόνι
μα εμείς ξεσκέπαστοι, γυμνοί.
Αλήτικη ζωή.