Δεν είναι απαραίτητο να δεθεί σε ένα δέντρο.
Πρέπει να ανοίξει τα αφτιά, να προετοιμάσει το βλέμμα,
να εισπνεύσει τον αχνό που ανέρχεται από την άβυσσο.
Τότε προβάλλει κάτω η κυανή νύχτα,
δοκιμάζει την κοψιά του κόντρα στ’ αστέρια
και καρφώνει το τραγούδι στη σάρκα μας
που ματώνει υπάκουα προςμτο σκοτάδι.
Μια φορά σε κάθε άνθρωπο δίδεται αυτό το θαύμα.