Δυο παιδιά απ’ το Βραχώρι
πήρανε βουνά και όρη
για τιμή, για Λευτεριά.
Όμως του εχθρού οι σφαίρες
τους σταμάτησαν τις μέρες
και δε θα γυρίσουν πια.

Το 'να αγέλαστο κοιμάται
και τη Λευτεριά θυμάται,
τ’ άλλο ξάγρυπνο στο πλάι
το μαχαίρι του τροχάει.

Έστειλαν οι βαθμοφόροι
το μαντάτο στο Βραχώρι
κι’ έκλαιγαν οι κοπελιές.
Επρασίνισε το χώμα
και δε γύρισαν ακόμα
να τινάξουν τις ελιές.