Σκαρφάλωσαν τα νιάτα μου
μ'αγκίστρια να με ζωσουν
μα φώναξαν τα μάτια μου
πώς δε θα με προδώσουν.

Έβγαλαν κόκκινες φωτιές
με σκέψεις πυρωμένες
κι έκαψαν σάρκινες στιγμές
από σκιές πλασμένες.

Μα εγώ θα ξαναγεννηθώ
με μια κραυγή για οδηγό
και στης αγάπης τον χρησμό
μ'ένα λυγμό θ'αναστηθώ.

Κρυφτήκαν τα σημάδια μου
στης νύχτας μου τις ώρες
κι έριξαν τα σινιάλα μου
στης μοναξιάς τις μπόρες.

Σημάδια που δεν τόλμησαν
τη νύχτα να παλαίψουν
σινιάλα που δεν τόλμησαν
στη μοναξιά να ζήσουν.