Θεός δεν είμαι, ούτε άγιος ακόμα
Όμως κατέχω απ’ την τέχνη των θαυμάτων
Κάθε φορά που βγάζω φλόγες απ’ το στόμα
Τις Κυριακές μες στην πλατεία Ασωμάτων

Και κάνω ένα φινάλε, τρομερής επιτυχίας
Όταν βουτάω στο κενό με το κεφάλι
Μα όμως έχω τ’ όνειρο για δίχτυ ασφαλείας
Που με κρατάει ζωντανό κι αρχίζω πάλι

Μετά με δένουν με ατσαλένιες αλυσίδες
Με πριονίζουν και με κάνουνε κομμάτια
Κι όταν ολόκληρος ξεφεύγω απ’ τις παγίδες
Χειροκροτάνε και γουρλώνουνε τα μάτια

Και κάνω ένα φινάλε, τρομερής επιτυχίας
Όταν βουτάω στο κενό με το κεφάλι
Μα όμως έχω τ’ όνειρο για δίχτυ ασφαλείας
Που με κρατάει ζωντανό κι αρχίζω πάλι.