Τα χεράκια μου δεμένα
κι όλοι με πετροβολούν
Ότι έκτισα για σένα
το γκρεμίζουν και γελούν
το πετροβολούν

Της μανούλας μου το γάλα
σου `χα δώσει για να πιεις
Στου κατατρεγμένου τη σκάλα
έλα τώρα να με δεις
να με λυπηθείς

Κι αν με πήρε τ’ άγριο ρέμα
ο ντουνιάς κι αν με μισεί
Τι αξίζει λίγο αίμα
αφού μ’ αγαπάς εσύ
έννοια μου χρυσή