Σε τόπους π’ ανταμώναμε
αν τύχει και περάσω
θαρρώ πως μού `πεσε φιλί
και σκύφτω να το πιάσω

Έβγα να σε ιδώ
να παρηγορηθώ

Ένας μονάχα άνθρωπος
αλήθεια δεν ξεθάβει
δυο θέλει: ένας να την πει
κι άλλος να καταλάβει

Πρόβαλε να δεις
καρδιά που τυρρανείς

Το μονοπάτι της ζωής
σ’ ένα γκρεμό τελειώνει
κι απού `χει στην ψυχή φτερά
τ’ ανοίγει και γλιτώνει

Έλα ταίρι μου
και πιάσ’ το χέρι μου