Γιόμισε η αυλή από φύλλα
πουλιά μακριά ανεμίσανε σαν
τα μαλλιά σου τα πιο λεύτερα
...χείλη γελάσαν ανεπαίσθητα
με κρύφια λύπη και φευγαλέα
σμίξανε με τα δικά μου

Τι κι αν φυσούσε ολόγυρα μας.