Και στου Βυζάντιου τ’ αϊτοφύλαχτα παλάτια
τη ματωμένη μου έσυρα πορφύρα,
κι είδα από χέρι θείο στ’ ουρανού τα πλάτια
τη νίκη μου γραμμένη και τη μοίρα.

Κι ήταν οι νίκες μου τρανές κι όσο το Θείο
σημάδι, που μ’ οδήγαε φεγγοβόλες,
μα πολεμούσα δυο στοιχειά κι από τα δύο
το εντός μου, θάμπωσε τις δόξες μου όλες.

Κι ορθώθη το άχραντο της νίκης μου σημάδι
στου Ρωμανού την πύλη ισόθεο μαρτύριο,
πανάχραντο έγινε η πορφύρα φυλαχτάδι
και νέας θρησκείας το αίμα μου μυστήριο.