Μας πήρε η νύχτα και τους δυο να τριγυρνάμε μόνοι
εσύ ψηλά στον ουρανό κι εγώ στης γης τη σκόνη.
Φεγγάρι πες μου τι ζητάς τι θέλεις από μένα
γιατί παρέα μου κρατάς και με κοιτάς θλιμμένα.

Με φωνάζουν τρελό που μιλάω στο φεγγάρι
και μ’ ανθρώπους ποτέ δε μιλώ.
Μα δε φταίω εγώ, το μυαλό μου σαλτάρει
που δεν είσαι απόψε εδώ.

Με φωνάζουν τρελό που μιλάω στο φεγγάρι
και γυρεύω παντού να σε βρω.
Ποιος αλήτης βοριάς το μυαλό σου έχει πάρει
και σε ποιο ξενυχτάς ουρανό.

Εσύ που είσαι εκεί ψηλά, παρέα με τ’ αστέρια,
απόψε πες μου ποιον φιλά, ποιος της κρατάει τα χέρια.
Κι αν δεις ότι έχω προδοθεί φεγγάρι μου θυμήσου
να γίνεις κατακόκκινο κι εσύ απ’ την ντροπή σου.

Με φωνάζουν τρελό που μιλάω στο φεγγάρι
και μ’ ανθρώπους ποτέ δε μιλώ.
Μα δε φταίω εγώ, το μυαλό μου σαλτάρει
που δεν είσαι απόψε εδώ.

Με φωνάζουν τρελό που μιλάω στο φεγγάρι
και γυρεύω παντού να σε βρω.
Ποιος αλήτης βοριάς το μυαλό σου έχει πάρει
και σε ποιο ξενυχτάς ουρανό.