Το κορμί μου έχεις γεμίσει με σημάδια
σε περίμενα μονάχος μου τα βράδια,
να σε βλέπω μεθυσμένη να γυρνάς,
να φωνάζεις και τον κόσμο να ξυπνάς.

Σ’ αγαπάω δυνατά να μου φωνάζεις
και τα τζάμια απ’ το παράθυρο να σπάζεις.
Στα σπασμένα τα γυαλιά να περπατάς
και στο πάτωμα να γράφεις μ’ αγαπάς.

Τα μεθυσμένα σ’ αγαπώ σου με πονάνε
σαν τη βροχή που αφήνει πάντα χαρακιές,
κρύβεις τα δάκρυα να μην τα δουν οι άλλοι,
πετάς τις τύψεις και κρατάς τις ενοχές.

Με τελειώνεις κάθε μέρα λίγο λίγο,
με τελειώνεις κάθε ώρα με πονάς,
μη με κάνεις τα μεσάνυχτα να φύγω
μεθυσμένα δε μ’ αρέσει ν’ αγαπάς.

Τα μεθυσμένα σ’ αγαπώ σου με πονάνε
σαν τη βροχή που αφήνει πάντα χαρακιές,
κρύβεις τα δάκρυα να μην τα δουν οι άλλοι,
πετάς τις τύψεις και κρατάς τις ενοχές.