Δεν έχω άλλη περιουσία
απ’ την ψυχή μου
Ούτε και Θέλω.
Καμία Εξουσία
δεν λαχτάρησε η ζωή μου
Καμιά δεν ξέρω.
Δε θέλω φως
άλλο από εκείνο της καρδιάς μου
Για να βλέπω
Ένα περίσσευμα ομορφιάς
απ’ την τιμή της μοναξιάς
Έχω να παίρνω.

Τώρα Σωπαίνω
Μέσα μου φέρνω
Την αγωνία
Ποιος υπήρξα
Που πηγαίνω
Την Αρμονία
Από ένα κόσμο ξεχασμένο
Αλλιώς φτιαγμένο
Εδώ Σωπαίνω.

Δεν έχω άλλη περιουσία
απ’ την ψυχή μου
Ούτε και θέλω.
Κι αυτός ο κόσμος
δε χωράει τα «γιατί μου»
Και έτσι μένω
Μες στο κενό
Έναν ορίζοντα ανοιχτό
να περιμένω.
Από ένα κίνημα ψυχής
της Γης ν’ ακούσω τη φωνή
Μονάχα θέλω.