Τρύπιο πηγάδι, στερεύει το νερό,
βροχή μου, που σε έχασα σε τόπο ιερό.

Κόκκινο πηλό του βάζω στην πληγή
για να σε πίνω, σαν τα μάτια την αυγή.

Άγια ανάσα μερεύει τον καιρό
ζωή μου, τι κι αν σ’ έχασα, εσένα καρτερώ.

Όνειρο υγρό, ανοιχτή επιταγή,
την ώρα αυτή, σιγά δηλώνω υποταγή.