Εμείς δεν τον προδώσαμε ποτέ μας τον Χριστό,
κάναμε πάντα το σωστό και τον σεβόμαστε.
Σα δε ντρεπόμαστε.

Όταν φτωχός στην πόρτα μας βοήθεια μάς ζητά,
πάντα τα λίγα μας λεφτά τα μοιραζόμαστε.
Σα δε ντρεπόμαστε.

Την καλοσύνη δίνουμε παντού μ’ απλοχεριά
και για τα νηστικά παιδιά πάντα νοιαζόμαστε,
δε βάλαμε το πονηρό στο νου,
με τη γυναίκα τ’ αλλουνού δεν κολαζόμαστε.
Σα δε ντρεπόμαστε.

Σκοτώσαμαν, σκοτώσαμε σε δύσκολη στιγμή,
για του σπιτιού μας την τιμή και το καυχιόμαστε
κι αν κλέψουμε, όταν κλέψουμε, γιατί είμαστε φτωχοί,
κάνουμε εμείς μια προσευχή και συγχωριόμαστε.

Εκλέψαμε, σκοτώσαμε και θα `πρεπε γι’ αυτό,
εμείς, αντί για το Χριστό να σταυρωνόμαστε
κι όμως υπάρχουμε και ζούμε,
κι όμως υπάρχουμε και ζούμε και δεν ντρεπόμαστε.

Σα δε ντρεπόμαστε. Σα δε ντρεπόμαστε.

Εκλέψαμε, σκοτώσαμε και θα `πρεπε γι’ αυτό,
εμείς, αντί για το Χριστό να σταυρωνόμαστε
κι όμως υπάρχουμε και ζούμε,
κι όμως υπάρχουμε και ζούμε και δεν ντρεπόμαστε.