Η κυρία τελικά μού επεβλήθη
και μού πούλησε ωραίο παραμύθι,
ότι, δήθεν, μ’ αγαπά, μού συστήνει τη μαμά
και μετά, και μετά, τον κουμπάρο, τον παππά.

Σας μιλάω με μεγάλη ειλικρίνεια,
στη ζωή μου δεν ξανάδα τέτοια γκίνια,
απ’ τις πέντε το πρωί, πριν ακόμα ο ήλιος βγει
στον μπουφέ, στον μπουφέ τού σερβίρω τον καφέ.

Μόλις παίρνω το μισθό απ’ την εταιρία,
μού τον παίρνει κατευθείαν η κυρία,
τον μετράει, τον μετράει και στο Κολωνάκι πάει,
ν’ αγοράσει, φερ’ ειπείν, πεδιλάκια και μπλουτζήν.

Λογιστής, λογιστικά, υπερωρίες
και τον χάνω με διάφορες κυρίες,
πόκερ, πόκα και κουμκάν και ουίσκυ στο σερβάν
και εγώ μόνη με το νυχτικό.

Στριμωγμένος μέσα στα λεωφορεία,
κατεβαίνει με ταξάκι η κυρία,
παραμύθι, χι ψι ξι, ψήνει και τον ταξιτζή
με φιλιά και την παίρνει στη δουλειά.

Δικηγόρε, δικαστή, ειρηνοδίκη,
τού επλήρωσα τα χρέη και το νοίκι,
τα τσιγάρα, το πιοτό, δεν ταιριάζουμε, γι’ αυτό
χι ψι ξι, προτιμώ τον ταξιτζή.

Διαζύγιο ζητάει η κυρία,
τής το δίνω με την πρώτη ευκαιρία,
θέλει και διατροφή, κόβο απ’ την οροφή
το σουβά και μού κάνει και καυγά.