Μια φορά, θυμάμαι μου γελούσες
κι έβαζες χρώματα στα πιο όμορφα μας πράγματα.
Κοίτα με συνέχεια μου ζητούσες,
πάρε τα χέρια μου στα χέρια σου και κράτα τα.

Που είναι τα χρόνια,
που είναι ο έρωτας και τα δικά μας πράγματα.
Κράτα με αιώνια
σ’ αυτό το κόσμο δε χωράνε άλλα θαύματα.

Μια φορά, θυμάμαι με ρωτούσες
αν στην ζωή μας πια χωράνε άλλα πλάσματα.
Άκου με συχνά μονολογούσες
σ’ αυτό το κόσμο δε χωράνε άλλα θαύματα.

Που είναι τα χρόνια,
που είναι ο έρωτας και τα δικά μας πράγματα.
Κράτα με αιώνια
σ’ αυτό το κόσμο δε χωράνε άλλα θαύματα.

Φίλα με ακόμα
βάλε τα χείλη σου στα χείλη μου και κράτα τα.
Κι αν έρθει η ώρα
τίποτα δε θα σβήσει τα πιο όμορφα μας πράγματα.