Στην εποχή της αλεπούς
με τα πολλά τερτίπια,
ήρθε ένας γέροντας, παππούς
με τα παπούτσια τρύπια.
Και χόρεψε μπροστά μου,
σαν δεύτερη σκιά μου.

Είχε φτερά στα πόδια του
και πέταγε τα λόγια του,
χωρίς ντροπή καμία.
Εχόρευε τον μπάλλο του,
έδινε το σινιάλο του
και φούντωνε η πλατεία.

Στην εποχή των κεραυνών
με τα μεγάλα λάθη,
ο γέροντας μ΄ένα "μπαρντόν",
πήρε φωτιά κι εχάθη.
Πετώντας μου δυο λέξεις,
“να αγαπάς κι ας μπλέξεις”.