Μάνα μ’ τον άντρα που μου `δωσες μανούλα μ’
ψηλός σαν το ρεβύθι μα τι αντρειουμένους που’ ταν

Στη στάχτη εβουρβούριζε μανούλα μ’ μανούλα μ’
κι βρίσκι ένα βιλόνι, μα τι αντρειουμένους που ήταν

Στην πλάτη του το έριξε μανούλα μ’ μανούλα μ’
στο γύφτο το πααίνει, μα τι αντρειουμένους που ήταν

Φτιάνει καρφιά και πέταλα μανούλα μ’ μανούλα μ’
κι μια βαρειά τσικούρα, μα τι αντρειουμένους που ήταν

Απάν στη φτέρη ανέβηκε μανούλα μ’ μανούλα μ’
να την κλαροκοπήσει, μα τι αντρειουμένους που ήταν

Κι από τη φτέρη έπισι, μανούλα μ’ μανούλα μ’
κι εγίνκι τρία κουμάτια, μα τι αντρειουμένους που ήταν

Η μύγα παίρνει τ’ άντιρα, μανούλα μ’ μανούλα μ’
κι η σφήκα τα πλεμόνια, μα τι αντρειουμένους που ήταν

Κι ου τρανός ου μέρμηγκας, μανούλα μ’ μανούλα μ’
παίρνει την κεφαλή του, μα τι αντρειουμένους που ήταν