Σου το `χα πει απ’ την αρχή που γνωριστήκαμε
μη με πιέζεις, σε καλούπια δε χωράω.
Το προσπαθήσαμε κι οι δυο, μα δεν τα βρήκαμε,
δεν το αντέχω αλυσίδες να φοράω.

Εγώ τη ζω την κάθε μέρα μου στα όρια,
δε θέλω έλεγχο που πάω και τι κάνω
κι εσύ μετράς συμβιβασμούς και περιθώρια
για να μπορείς να βγαίνεις πάντα από πάνω.

Πες μου τι δεν καταλαβαίνεις να στο πω καθαρά;
Δεν κάνω, μάτια μου, για σένα, μας χωρίζουν πολλά.
Βάλε στη άκρη τα πενταετή τα πλάνα σου
και τράβα πίσω αγοράκι μου στη μάνα σου.

Πόσο με πνίγουν οι δεσμεύσεις ξεκαθάρισα
μα έλεγες «δεν είν’ η ζωή μόνο τραγούδια»
κι εκεί που νόμιζα πως λίγο σε χαλάρωσα,
στο μήνα πάνω ήρθες στο σπίτι με λουλούδια.

Εγώ τη ζω την κάθε μέρα μου στα όρια,
δε θέλω έλεγχο που πάω και τι κάνω
κι εσύ μετράς συμβιβασμούς και περιθώρια
για να μπορείς να βγαίνεις πάντα από πάνω.